Δήλωση του Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ/The Left και μέλους των Επιτροπών Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης & Εσωτερικών Υποθέσεων (LIBE) και Απασχόλησης & Κοινωνικών Υποθέσεων (EMPL) Κώστα Αρβανίτη για το Νέο Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου 

Δύο μέρες μετά την Παγκόσμια Ημέρα Μεταναστών, το Ευρωκοινοβούλιο, η Επιτροπή και το Συμβούλιο κατέληξαν σήμερα, 20 Δεκεμβρίου 2023, στο Νέο Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου.

Μια μαύρη ημέρα για την Ευρώπη, αφού για ακόμη μια φορά η ηγεσία της απέτυχε να εξασφαλίσει πραγματική αλληλεγγύη, την προστασία των χωρών πρώτης υποδοχής, όπως η Ελλάδα και το δικαίωμα στο άσυλο. Η πραγματική ευρωπαϊκή αλληλεγγύη αναζητείται. Η υποκρισία είναι σίγουρα εδώ.

Από την πρώτη στιγμή πάλεψα ακούραστα και αποφασιστικά για την αλληλεγγύη στο κοινό μας σπίτι, την Ευρώπη. Για να υπερασπιστώ τις κόκκινες γραμμές της πολιτικής μας ομάδας The Left στην τελική μάχη για τον Υποφάκελο Κρίσης, στην σύνταξη του οποίου συμμετείχα ως σκιώδης εισηγητής. Γρήγορα αντιλήφθηκα ότι δημιουργήθηκε ως ο φάκελος των παρεκκλίσεων και των εξαιρέσεων. Δημιουργήθηκε για να μπορούν τα κράτη μέλη, κυρίως πρώτης υποδοχής όπως η Ελλάδα, να παρεκκλίνουν από το Ευρωπαϊκό κεκτημένο κατά το δοκούν.

Η πολιτική ομάδα της LEFT, ζητούσαμε την υποχρεωτική μετεγκετάσταση σε στιγμές κρίσης.

Με αγώνα, κόπο και συμμαχίες καταφέραμε να μετατρέψουμε αυτόν τον υποφάκελο, σε έναν φάκελο πραγματικής αλληλεγγύης. Με στροφή 180 μοίρες, με συμμαχία ΣΔ- Πρασίνων - Αριστεράς, πείθοντας μερικές φορές το Renew, μερικές φορές το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (EPP), καταφέραμε η θέση του Ευρωκοινοβουλίου να είναι η υποχρεωτική μετεγκατάσταση - mandatory relocation - σε στιγμές κρίσης, με σαφή ορισμό τι συνιστά κατάσταση κρίσης -ξεκάθαρο, χωρίς την αφηρημένη έννοια της ανωτέρας βίας που θα άφηνε να κράτη μέλη να παρεκκλίνουν όπως ήθελαν, χωρίς κανέναν έλεγχο- , με την εισαγωγή της διαδικασίας prima facia, αναγνώρισης προσφύγων εκ πρώτης όψεως. και με όσο το δυνατόν λιγότερες και για μικρό χρονικό διάστημα παρεκκλίσεις.

Όσο όμως προχωρούσαν οι τρίλογοι, είδαμε όλη την προσπάθειά μας να αποδημείτε, να αλλάζει πάλι ρότα ο φάκελος και να επικρατεί η δεξιά ρητορική της Ευρωπαϊκής ηγεσίας. Κομισιόν και Συμβούλιο χέρι χέρι αναίρεσαν επί της ουσίας το δικαίωμα στο άσυλο και την διεθνή προστασία.

Στο αποτέλεσμα των τριλόγων έπαψε η υποχρεωτική μετεγκατάσταση να είναι η μοναδική μορφή αλληλεγγύης σε στιγμές κρίσης. Πλέον θα μπορούν τα κράτη μέλη να πληρώνουν, να χορηγούν τις χώρες πρώτης υποδοχής, για να κρατάνε αυτοί τους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο. Ευρωπαϊκά Γκουαντάναμο με νόμιμη Ευρωπαϊκή χορηγία.

Αναιρέθηκαν και επαναδιατυπώθηκαν όλες οι επιτυχίες της ευρωομάδας της Αριστεράς. Μετά την «χορηγία» των χωρών πρώτης υποδοχής, περιορίστηκε σημαντικά και η διαδικασία χορήγησης διεθνής προστασίας, prima facia. Όχι μόνο ξαναμπήκε στο φάκελο η έννοια της ανωτέρας βίας, που δίνει την δυνατότητα παρέκκλισης στα κράτη μέλη χωρίς κανέναν έλεγχο και έγκριση, αλλά προστέθηκε και η έννοια της ¨εργαλειοποίησης¨ ως ακόμα μια δυνατότητα για να ¨παρανομούν¨ οι χώρες που το επιθυμούν. Νομίζω όλοι κατανοούμε την εκμετάλλευση και κατάχρηση που θα επιφέρει αυτή η προσθήκη.

Με λίγα λόγια, ακόμα μια φορά η Ευρώπη αποτυγχάνει να εξασφαλίσει πραγματική αλληλεγγύη, την προστασία των χωρών πρώτης υποδοχής όπως η Ελλάδα και το δικαίωμα στο άσυλο.

Ακόμα μια ευκαιρία χαμένη, θυσιασμένη στον βωμό της δεξιάς - ρατσιστικής ρητορικής της Ευρώπης φρούριο, της Ευρώπης των λευκών χριστιανών που οτιδήποτε διαφορετικό είναι απλά ο ¨χρήσιμος¨ εχθρός.

Ένα ταξίδι 4,5 ετών, με πολλές δυνατές στιγμές έφτασε στο τέλος του, με την πολύτιμη στήριξη και καθοδήγηση από τον πρώην υπουργό Δικαιοσύνης, καθηγητή Νίκο Παρασκευόπουλο τον οποίο ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου, με την άψογη συνεργασία με τον βουλευτή Κορινθίας Γιώργο Ψυχογιό, την καθοριστική συμβολή της διευθύντριας του γραφείου μου στις Βρυξέλλες Ουφούκ Μουσταφά, τους καλούς συναδέλφους ευρωβουλευτές της Αριστεράς Cornelia Ernst και Malin Bjork και τα ακούραστα μέλη του staff Παναγιώτα Μανιού, Amandine Bach και Dawit Tesfay.

Ένα ταξίδι με νίκες, αλλά και με ήττες ολοκληρώθηκε, αφήνοντας μια πικρή γεύση, αλλά και μεγαλύτερο πείσμα για τους αγώνες που έρχονται.